فصل اظهار نامه رسیده کلی مالیات باید بدم

تنها مالیاتیه که با کمال میل پرداخت میکنم

صفحه اظهارنامه عشقم به توست

خداکنه سال دیگه ۲ برابر بشه !

.

.

.

به خدا خسته از آن زخم زبانت شده ام / بی خیال تو و ابروی کمانت شده ام

اشکم از دیده فرو ریخت و رسوایم کرد / حرف آخر ، تو کجایی ؟ نگرانت شده ام !

.

.

.

دلم میخواد دوشنبه ها با هم بریم به تجریش / به کفترا بدیم دون به گربه ها بگیم پیش

دلم میخواد بدونی که سانتافه ندارم / ولی به جای ماشین دل زیر پات میذارم

دلم میخواد ولنتاین ، مرکز خرید تندیس / بهت بدم یه کادو ، تو هم بدی بهم کیس !

.

.

.

پروانه امشب پر مزن اندر حریم یار من / شاید صدای پر پرت از خواب بیدارش کند . ..

.

.

.

قسمت این بود که من با تو معاصر باشم / تا در این قصه ی پر حادثه حاضر باشم

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی / من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم . . .

.

.

.

عادت ماست که بی باده و می مــست شویم / فارغ از میکده و هرچه در آن هست شویم

عادت ماست که با اهل وفا یار شویم / رشته زلف بگیریم و وفادار شویم . . .

.

.

.

شبی با دوست به سر بردن دو صد دنیا بها دارد

خوشا آن کس که در دنیا رفیقی با وفا دارد . . .

.

.

.

سلام Bمیرم Bرات Bشم Fدات

GHربون Nگات Fدای CHشات

Aزیزم Nمیری Aز Yاد !

ادامه مطالب رو از دست ندین !

.

.

.

هر شب که انتظارت را می برم به روز / شرمنده ام که بی تو نفس میکشم هنوز . . .

.

.

.

ای خداوند یکی یار جفا کارش ده

دلبر عشوه گر سرکش خونخوارش ده !

چند روزی ز پی تجربه بیمارش کن

با طبیبان دغا پیشه سر و کارش ده !

تا بداند که شب ما به چه سان میگذرد

درد عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده

.

.

.

ثانیه ها می گذرند ، چشم به ساعت دوختم

تو در یک قدمی من از من فرسنگ ها دوری ، کاش می توانستم گامی بردارم . . .

.

.

.

من از اظهار نظرهای دلم فهمیدم / عشق هم صاحب فتواست اگر بگذارند . . .

.

.

.

هیچ ذوقی به این نیست که از غایت شوق / چشم من گریه و لبهای تو ، در خنده شوند

.

.

.

همیشه هرجا که رفتم آخر جاده تو بودی / اون که با دلخستگی هایش دل به من داده تو بودی . . .

.

.

.

باید به عشق نیک اندیشه کنیم / شیرین و فرهاد بشیم عاشقی پیشه کنیم . . .

.

.

.

بی من اگر آرامی ، من نمی خواهم که کنارم باشی

با شکست قلبم تو اگر پیروزی ، آرزوی دل من نیز کامیابی توست

من تنها به تو می اندیشم که مبادا خاری به دلت ریش آرد . . .

.

.

.

یاد ما خواه بکن خواه نکن ، لیکن ای دوست تو در کنج دلم جا داری . . .

.

.

.

پرسید کدام راه نزدیک تر است ؟ گفتم به کجا ؟ گفت به خلوتگه دوست

گفتم مگر تو فاصله ای میبینی بین آنکس که دل ما همه منزلگه اوست . . .

.

.

.

از خدا خواهم شبانگه دامن گل را بگیرم / تو برای من بمانی من برای تو بمیرم . . .

.

.

.

دل را به یادت حواله میکنم ، شاید روزی لبخندت را قسمتم کردی . . .